Zingen bij de afwas

Afwassen kan best leuk zijn. Toen Maartje en Aletta nog klein waren vonden ze het maar wat stoer om af te drogen als Lex de afwas deed. Liefst samen. Wat later werd er wat vaker gemopperd en ruzie gemaakt. Dus bedacht opa Lex een truck. Ze gingen samen zingen onder de afwas.
Het werd een echte traditie. Jullie moeders kennen het halve repertoire van The Beatles en smartlappen als ‘Those were the days my friend’ en ‘So how can you tell me you’re lonely?’. Dat niet alleen, ook de pleegbroertjes en zelfs de visite moesten er aan geloven.

Muziek was trouwens toch best belangrijk in het gezin van Oma Hannie en Opa Lex. Lex speelde gitaar en banjo en later saxofoon. Maartje eerst dwarsfluit, toen blokfluit en tot slot trompet.

Aletta speelde ook gitaar en toen Frank bij Hannie en Lex kwam wonen bracht hij ook zijn trompet mee. Regillio ten slotte trommelde op de djembé.
Voor speciale gelegenheden zoals trouwerijen werden er hele opera’s bedacht die dan met de familie werden ingestudeerd en bij de uitvoering met instrumenten begeleid. Vooral bij de oefensessies had iedereen de grootste lol als er bedacht moest worden waar we de feestvarkens mee konden plagen. Het duo vaste tekstschrijvers Lex en Maartje zorgde dan wel dat de liedjes ook een beetje bij de muziek paste.

De kleinkinderen wisten later de weg wel te vinden naar de ‘studeerkamer’ waar ze met opa Lex lawaai konden schoppen. Eh, sorry, waar ze muziek maakten met trommels en het orgeltje van oma Hannie.